11. nov, 2016

Zelfvertrouwen

Zelfvertrouwen

Met Wilma mijn paard start ik graag wedstrijden. Ik ben heel fanatiek en verwacht dat ook van mijn paard. Ik train hard, neem lessen en bereid met zo goed mogelijk voor om een  winstpunt te halen. Het Z dressuur is mijn doel, het sneller hoe beter.

Helaas is dressuur een jurysport  en ben je afhankelijk van de jury.

Het is al een kunst op zich om je proef foutloos te rijden en na verloop van tijd weet ik zelf meestal of het wel of geen winstpunt waard is. Toch ziet de jury dat wel eens anders. Een keer is niet zo erg, twee keer ook niet, maar als het dan meerdere keren voorkomt dat die punt niet gegeven wordt soms op 0,5. Dan wordt ik onzeker.

Het paard merkt dat als eerste wat zich uit in niet fijn lopen tot tegen de hand en verzet.

Het ging vorige week zelfs zo ver dat ik besloot mijn paard te koop te zetten.

Gelijk twee geïnteresseerden. Ik heb twee dagen niet geslapen. Wilma deed super braaf haar rondje en ik keek  jaloers naar de toekomstige eigenaren van mijn paard.

Toen pas zag ik wat ik allemaal met dit paard al heb bereikt, trots op mijzelf en haar.

Gelukkig was Wilma niet helemaal wat ze zochten,  ik kon ze wel omhelzen.

Zondag reed ik gelijk twee winstpunten en de hele week heerlijk gereden op Wilma.

Hoe kan het toch dat ik mij zo onzeker laat maken door een vrouw of man in een juryhokje.

Ik weet wat ik en mijn paard kan. 

Soms ben je zo bezig met je doel, dat je niet meer ziet wat je al bereikt hebt.

Doelen aanpassen, durven loslaten. Moeilijk voor mij.

Herkenbaar?

Deel deze pagina